هرگز آن دل بنمیرد که تو از سعدی شیرازی غزل 584

1 هرگز آن دل بنمیرد که تو جانش باشی نیکبخت آن که تو در هر دو جهانش باشی

2 غم و اندیشه در آن دایره هرگز نرود به حقیقت که تو چون نقطه میانش باشی

3 هرگزش باد صبا برگ پریشان نکند بوستانی که چو تو سرو روانش باشی

4 همه عالم نگران تا نظر بخت بلند بر که افتد که تو یک دم نگرانش باشی

5 تشنگانت به لب ای چشمه حیوان مردند تشنه‌تر آن که تو نزدیک دهانش باشی

6 گر توان بود که دور فلک از سر گیرند تو دگر نادره دور زمانش باشی

7 وصفت آن نیست که در وهم سخندان گنجد ور کسی گفت مگر هم تو زبانش باشی

8 چون تحمل نکند بار فراق تو کسی با همه درد دل آسایش جانش باشی

9 ای که بی دوست به سر می‌نتوانی که بری شاید ار محتمل بار گرانش باشی

10 سعدی آن روز که غوغای قیامت باشد چشم دارد که تو منظور نهانش باشی