1 مرا مسوز که نازت ز کبریا افتد چو خس تمام شود شعله هم ز پا افتد

2 غم زمانه ز ما بیدلان ندارد رنگ بسان دزد که در خانه گدا افتد

3 لباس فقر بزاری نصیب هر کس نیست خوشا تنی که بر آن نقش بوریا افتد

4 دلم ز همرهی اشک وانمی ماند نه آتشی است که از کاروان جدا افتد

5 تلافی ار نکند روزگار عقده گشاست گره ز هر چه گشاید بکار ما افتد

6 بغیر دیده که از گریه آب و تابش رفت که دیده ز آب روان خانه از صفا افتد

7 چو قرعه در بدنم استخوان شکسته شود ز ضعف گر بسرم سایه هما افتد

8 کشنده تر ز مرض منت طبیبان است خوشست درد بشرطی که بیدوا افتد

9 حریص چشم طمع دارد از کریم و لئیم مگس بخوان شه و کاسه گدا افتد

10 اگر حمایت فقرش کند سپرداری نمی گذارد کاتش ببوریا افتد

11 سیاه روزی ما رنگ بست خواهد شد کلیم اگر بمن آن چشم سرمه سا افتد