دگر شو شد که مو جانم بسوزد از باباطاهر دوبیتی 36

1 تو آری روز روشن را شب از پی شده کون و مکان از قدرتت حی

2 حقیقت بشنو از طاهر که گردید بیک کن خلقت هر دو جهان طی

1 گلستان جای تو ای نازنیننم مو در گلخن به خاکستر نشینم

2 چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا چو دیده واکرم جز ته نوینم

1 بود درد مو و درمانم از دوست بود وصل مو و هجرانم از دوست

2 اگر قصابم از تن واکره پوست جدا هرگز نگردد جانم از دوست

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون