لرزه دارد خطر از هیبت ویرانه از غالب دهلوی غزل 39

1 لرزه دارد خطر از هیبت ویرانه ما سیل را پای به سنگ آمده در خانه ما

2 تفی از برق بلا تعبیه دارد در خویش دهن خاک کند آبله از دانه ما

3 چشم بر تازگی شور جنون دوخته است در خزان بیش بود مستی دیوانه ما

4 می به اندازه حرام آمده ساقی برخیز شیشه خود بشکن بر سر پیمانه ما

5 تنگیش نام برآورده تماشا دارد در پی مور فرو رفتن کاشانه ما

6 به چراغی نرسیدیم درین تیره سرا شمع خاموش بود طالع پروانه ما

7 دم تیغت تنک و گردن ما باریک است آفرین بر تو و بر همت مردانه ما

8 دود آه از جگر چاک دمیدن دارد زلف خیزست زهی دستگه شانه ما

9 خوش فرو می رود افسون رقیبت در دل پنبه گوش تو گردد مگر افسانه ما

10 مو برآید ز کف دست اگر دهقان را نیست ممکن که کشد ریشه سر از دانه ما

11 داده بر تشنگی خویش گواهی غالب دهن ما به زبان خط پیمانه ما