گویند آن را که چون گل از سحاب اصفهانی رباعی 13

1 چه عجب گر دلم از عشق تو در تاب و تبست؟ هر که در تاب و تبی نیست ازین غم عجب است

2 نخل آرد رطب اما چو قدت موزون نیست قد موزون تو سرویست که بارش رطب است

1 در خواب هم ز وصل تو کس کامیاب نیست کان دیده را که روی تو دیده است خواب نیست

2 غیر از بنای عشق کزین سیل محکم است نبود عمارتی که زاشکم خراب نیست

1 درین زمانه به هر گوشه بی زبانی هست که بر زبان همه را از تو داستانی هست

2 به آن رسیده جفایت که عاشقان زین پس نیاورند به خاطر که آسمانی هست