بر من که صبوحی زده‌ام خرقه از سعدی شیرازی غزل 77

1 بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرام است ای مجلسیان راه خرابات کدام است

2 هر کس به جهان خرمیی پیش گرفتند ما را غمت ای ماه پری چهره تمام است

3 برخیز که در سایه سروی بنشینیم کان جا که تو بنشینی بر سرو قیام است

4 دام دل صاحب نظرانت خم گیسوست وان خال بناگوش مگر دانه دام است

5 با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت گر باده خورم خمر بهشتی نه حرام است

6 با محتسب شهر بگویید که زنهار در مجلس ما سنگ مینداز که جام است

7 غیرت نگذارد که بگویم که مرا کشت تا خلق ندانند که معشوقه چه نام است

8 دردا که بپختیم در این سوز نهانی وان را خبر از آتش ما نیست که خام است

9 سعدی مبر اندیشه که در کام نهنگان چون در نظر دوست نشینی همه کام است