میان باغ حرام است بی تو از سعدی شیرازی غزل 465

1 میان باغ حرام است بی تو گردیدن که خار با تو مرا به که بی تو گل چیدن

2 و گر به جام برم بی تو دست در مجلس حرام صرف بود بی تو باده نوشیدن

3 خم دو زلف تو بر لاله حلقه در حلقه به سنگ خاره درآموخت عشق ورزیدن

4 اگر جماعت چین صورت تو بت بینند شوند جمله پشیمان ز بت پرستیدن

5 کساد نرخ شکر در جهان پدید آید دهان چو بازگشایی به وقت خندیدن

6 به جای خشک بمانند سروهای چمن چو قامت تو ببینند در خرامیدن

7 من گدای که باشم که دم زنم ز لبت سعادتم چه بود خاک پات بوسیدن

8 به عشق مستی و رسواییم خوش است از آنک نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن

9 نشاط زاهد از انواع طاعت است و ورع صفای عارف از ابروی نیکوان دیدن

10 عنایت تو چو با جان سعدی است چه باک چه غم خورد گه حشر از گناه سنجیدن