1 بسکه در بزم توام حسرت جنون پیمانه است هرکه را رنگی بگردد لغزش مستانه است

2 اهل معنی از حوادث مست خواب راحتند شور موج بحر درگوش صدف افسانه است

3 تهمت الفت به نقش‌کارگاه دل مبند آشنای عالم آیینه پر بیگانه است

4 در دماغ هر دو عالم سوختن پر می‌زند شمع این ویرانه‌ها خاکستر پروانه است

5 محوزنجیرنفس بودن دلیل هوش نیست هرکه می‌‍بینی به قید زندگی دیوانه است

6 صافی دل زنگ عجب از طینت زاهد نبرد از برای خودپرست آیینه هم بتخانه است

7 در خراب‌آباد امکان‌گردی از معموره نیست نوحه‌کن بر دل‌که این ویرانه هم ویرانه است

8 از نفس یکسر تپشهای دلم باید شمرد سبحه‌ای دارم‌که سر تا پای او یک دانه است

9 گر به خود دستی فشانم فارغ از آرایشم همچوگیسوی بتان در آستینم شانه است

10 بیدل امشب‌گرد دل می‌گردد از خود رفتنی پرفشانیهای رنگ این شمع را پروانه است