سهل باشد روزه از نانی از اوحدی مراغه‌ای غزل 617

1 سهل باشد روزه از نانی و آبی داشتن روزه از روی چنان باشد عذابی داشتن

2 سوختم از روزهٔ هجرانش، اندر عید وصل هم به می باید حریفان را شرابی داشتن

3 ایکه خوابت میبرد، بنشین، که با هم راست نیست میل خوبان کردن و در دیده خوابی داشتن

4 از غم او گر بگریی باز پوشان چشم‌تر گر نمی‌یاری چو مادر آفتابی داشتن

5 آنکه ما را عیب می‌گوید درین آشفتگی پیش آن رویش نمی‌باید نقابی داشتن

6 اوحدی، گر عشق می‌ورزی ز سور دل منال لازمت باشد درین آتش کبابی داشتن

7 گر همی‌خواهی که چون چنگت نوازد،واجبست گوش پیش گوشمالش چون ربابی داشتن