آن را که عطیه ازل در نظرست از غالب دهلوی رباعی 18

1 لعل تو خسته اثر التماس کیست؟ بخت من از تو شکوه گزار سپاس کیست؟

2 گیرم ز داغ عشق تو طرفی نبست دل اینم نه بس بود که جگر روشناس کیست؟

1 چون به قاصد بسپرم پیغام را رشک نگذارد که گویم نام را

2 گشته در تاریکی روزم پنهان کو چراغی تا بجویم شام را

1 ایمنیم از مرگ تا تیغت جراحت بار هست روزی ناخورده ما در جهان بسیار هست

2 ما و خاک رهگذر بر فرق عریان ریختن گل کسی جوید که او را گوشه دستار هست