گمان مبر که جهان اعتماد از سعدی شیرازی مفرد 14

1 به سمع خواجه رسانید اگر مجال بود که ای خزانهٔ ارزاق را کف تو کلید

2 به لطف و خوی تو در بوستان موجودات شکوفه‌ای نشکفت و شمامه‌ای ندمید

1 شنیدم که در دشت صنعا جنید سگی دید برکنده دندان صید

2 ز نیروی سر پنجهٔ شیر گیر فرومانده عاجز چو روباه پیر

1 تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان که ماه روی تو ما را بسوخت چون کتان

2 پری که در همه عالم به حسن موصوفست ز شرم چون تو پریزاده می‌رود پنهان

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت