1 بر شره میخورد مجنونی طعام شکر حق میگفت شکری بردوام

2 کای خداوندی که جان و تن ز تست شکر تو از من طعام من ز تست

3 تو طعامم میفرستی ز اسمان شکر من بر میفرستم هر زمان

4 میفرست اینجا فرو هر دم طعام تا منت بر میفرستم بر دوام

5 واسطه این قوم را برخاستست قول ایشان لاجرم بس راستست

6 چون نمیبینند غیری جز مجاز جمله زو شنوند و زو گویند باز