از آن می خوردن عشقست دایم از سنایی غزنوی غزل 24

1 از آن می خوردن عشقست دایم کار من هر شب که بی من در خراباتست دایم یار من هر شب

2 بتم را عیش و قلاشیست بی من کار هر روزی خروش و ناله و زاریست بی او کار من هر شب

3 من آن رهبان خود نامم من آن قلاش خود کامم که دستوری بود ابلیس را کردار من هر شب

4 برهنه پا و سر زانم که دایم در خراباتم همی باشد گرو هم کفش و هم دستار من هر شب

5 همه شب مست و مخمورم به عشق آن بت کافر مغان دایم برند آتش ز بیت‌النار من هر شب

6 مرا گوید به عشق اندر چرا چندین همی نالی نگار من چو بیند چشم گوهر بار من هر شب

7 دو صد زنار دارم بر میان بسته به روم اندر همی بافند رهبانان مگر زنار من هر شب