میکشد روی دلم هر از ابراهیم شاهدی دده غزل 77

1 میکشد روی دلم هر دم به مهروی دگر چون کنم با یک دلی هر گوشه دلجوی دگر

2 عهد کردم با خدای خود که جز ابروی دوست سجده گاه خود نسازم طاق ابروی دگر

3 شد مشام جان معطر از شمیم روی دوست ای صبا بهر خدا از طره‌اش بوی دگر

4 یک سر مو از دهانش چونکه معلومم نشد با میانش هم خیالی بستم از موی دگر

5 میبرد دلهای مردم را به سحر آن چشم مست چون لبت او در همه آفاق دلجوی دگر

6 شاهدی را منزل جانش بود کوی نگار دل فرود آید ورا یک لحظه در کوی دگر