پدید نیست دگر ره دل بلا جویم از جلال عضد غزل 214

1 پدید نیست دگر ره دل بلا جویم ندانم این دل گم گشته را کجا جویم

2 تو گلستانی و من بلبل ثناخوانم تو آفتابی و من ذرّه هوا جویم

3 مرا که لاف گدایی همی زنم چه عجب اگر نواله ای از خوان پادشا جویم

4 بیا و گر سر شوریده بایدت سهل است مراست وام به گردن ترا رضا جویم

5 مرا ز یار جفاکار نیست چشم وفا خطاست گر ز جفاپیشگان وفا جویم

6 به سعی کام کسی چون نمی شود حاصل پس آن بِهْ است که کام خود از خدا جویم

7 خیال زلف سیاه تو می پزد دل من بلا همی طلبد خاطر بلاجویم

8 طبیب درد مرا چون بدید عاجز گشت کجاست لعل لبت تا از او دوا جویم

9 جلال هر چه بگوید تمام گفته اوست نه دزد گفته مردم بسان خواجویم