مرا دلیست هوس از کمال‌الدین اسماعیل غزل 138

1 مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی که گر بدور فتادی مرا به افتادی

2 طرب نکوهی، انده کشی، غم اندوزی ز کار عیش پشیمان، بدرد دل شادی

3 درو بهر سر مویی نهفته درد دلی درو بهر سر انگشت، خار بیداری

4 بسان شعلۀ انگشت هر نفس که زنم برو چنان که بر آتش براوفتد بادی

5 تنم ز خون جگر گشته بود مالامال اگر نه نایژةۀ خون ز دیده بگشادی

6 بدام خوبان صد ره فتاد و بیرون جست ولی فتاد ازین ره بدست استادی

7 بدین صفت که منم یار ار بدانستی به پرسش ار نشدی رنجه، کس فرستادی