آمد بر من جهان و جانم از سنایی غزنوی غزل 256

1 آمد بر من جهان و جانم انس دل و راحت روانم

2 بر خاستمش به بر گرفتم بفزود هزار جان به جانم

3 از قد بلند و زلف پشتش گفتم که مگر به آسمانم

4 چون سر بنهاد در کنارم رفت از بر من جهان و جانم

5 فریاد مرا ز بانگ موذن من بندهٔ بانگ پاسبانم