می‌جوشد از جلال الدین محمد مولوی رباعی 833

1 از علی آموز اخلاص عمل شیر حق را دان مطهر از دغل

2 در غزا بر پهلوانی دست یافت زود شمشیری بر آورد و شتافت

1 من چوب گرفتم به کفم عود آمد من بد کردم بدیم مسعود آمد

2 گوید که در صفر سفر نیکو نیست کردم سفر و مرا چنین سود آمد

1 صوفیی در خانقاه از ره رسید مرکب خود برد و در آخر کشید

2 آبکش داد و علف از دست خویش نه چنان صوفی که ما گفتیم پیش

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو