1 ایا شمس گردون فضل و بلاغت زتو تربیت یافته هر سخندان

2 تو را می سزد دعوی فضل کردن که داری به دعوی زگفتار برهان

3 تو را می سزد مدحت شاه گفتن که ملک سخن باشدت زیر فرمان

4 شهنشاه خاقان تو خاقانیستی به نسبت بود ملک ری شهر شروان

5 بر طبع تو طبع افسرده ی من به رُتبت بود قطره ای نزد عمان

6 مر آن نامه ی فرّخ روح پرور که به نوشته بودی ز مرز خراسان

7 به من گشت در خطّه ی لار نازل شدم شاد چندان که تقریر نتوان

8 به بوسیدم و مهر از آن برگرفتم ختامش بُد از مشگ و از نور عنوان

9 مر آن چند بیت بدیع مرادف که بُد جمله در مدحت شاه دوران

10 نمودم بر خواجه ی راد عرضه به فرمود تحسین بی حد و پایان

11 بیان کلمات تو آید از من اگر بیکران بحر گنجد به فنجان

12 کلام تو سحر حلال است و سحری کز اعجاز بخشد نیوشنده را جان

13 کلام تو ماه است چرخ سخن را ولیکن مهی در تزاید نه نقصان