ایا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3077

1 ایا مربی جان از صداع جان چونی ایا ببرده دل از جمله دلبران چونی

2 ز زحمت شب ما و ز ناله‌های صبوح که می‌رسد به تو ای ماه مهربان چونی

3 ایا کسی که نخفت و نخفت چشم خوشت ز لکلک جرس و بانگ پاسبان چونی

4 ایا غریب فلک تو بر این زمین حیفی ایا جهان ملاحت در این جهان چونی

5 ز آفتاب کی پرسد که چون همی‌گردی به گلستان که بگوید که گلستان چونی

6 ز روی زرد بپرسند درد دل چونست ولی کسی بنپرسد که ارغوان چونی

7 چو روی زشت به آیینه گفت چونی تو بگفت من چو چراغم تو قلتبان چونی

8 جواب گفت که من بازگونه می‌پرسم مثال کشت که گوید به آسمان چونی

9 دهان گشادم یعنی ببین که لب خشکم که تا شراب تو گوید که ای دهان چونی

10 ز گفت چون تو جویی روان شود در حال میان جان و روانم که ای روان چونی

11 بگو تو باقی این را که از خمار لبت سرم گران شد پرسش که سرگران چونی