1 ایا شهی که گرفته ست زیر شهپر حفظ همای دولتت از اوج ماه تا ماهی

2 برید صیت تو در قطع ساحت عالم قبول می نکند و هم را به همراهی

3 رود زسهم تو سوی عدو خدنگ چنانک ز جان خسته دلان ناله سحرگاهی

4 چو آدمی و پری جمله یک زبان شده اند که در زمانه طغانشاه را سزد شاهی

5 من از جناب تو جای دگر روم به چه عذر؟ مباد کس که ازین حال یابد آگاهی

6 کیم قبول کند یا که بشنود سخنم چو داد من ندهد دولت ظغانشاهی

7 وگر ضرورتم از شهر می بباید رفت چنانک نه حشری باشم و نه درگاهی

8 بجز مثال مرا مرکبی دگر باید که برنشینم و سهل است این اگر خواهی