1 ایا بحسن چو شیرین بملک چون پرویز قد تو سرو روانست و سرو تو گل ریز

2 بروزگار تو جز عاشقی کنم نسزد بعهد خسرو چون کار خر کند شبدیز

3 اگر ز لعل تو مستان عشق نقل خوهند بخنده لب بگشا و شکر ز پسته بریز

4 بزیر پای میاور چو خاک و برمگذر مرا که نیست به جز دامن تو دست آویز

5 گرم بتیغ برانی ز پیش تو نروم نه من ز تو نه ز حلوا کند مگس پرهیز

6 من شکسته گر از تو جفا کشم چه عجب نه دست دفع بلا دارم و نه پای گریز

7 کسی کز آتش عشق تو گرم گشت دلش از آب گرد برآرد بآه دردآمیز

8 بعهد حسن تو شد زنده سیف فرغانی که مرده خفته نماند بروز رستاخیز

9 از آن زمان که چو فرهاد بر تو عاشق شد چو وجد گفته شیرین اوست شورانگیز