رعیتی است چو خاری بیا امیر از فیض کاشانی غزل 659

1 رعیتی است چو خاری بیا امیر شوم میسراست غنا من چرا فقیر شوم

2 بهمتی شوم استاد کارخانهٔ عشق تلمذ خردم پس بیاد پیر شوم

3 بود چو عزت در عشق رو بعشق آرم عزیز دهر توان شد چرا حقیر شوم

4 ز قید عقل رهم دل بعشق حق بندم چرا بعقل و تکالیف عقل اسیر شوم

5 بداردم بدر شه بگیردم بگنه بدست عقل چو در بند دار و گیر شوم

6 جنون عشق بدست‌ آورم شوم استاد شهنشهی کنم و میر هر امیر شوم

7 دوم ز مملکت عقل تا فلاه جنون بشیر اهل جنون باشم و نذیر شوم

8 اگر اسیر شوم عشق را اسیری به که چون اسیر شوم عشق را امیر شوم

9 هر آنچه یافتم ای فیض از اسیری بود مرید باشم از آن به که شیخ و پیر شوم