1 از قضا بر خوان ممسک‌ گر کسی نان بشکند تا قیامت منتش بی‌سنگ دندان بشکند

2 راحت اهل وفا خواهی مخواه آزار دل تا مباد این شیشه بزم می‌پرستان بشکند

3 اینچنین‌کز عاجزی بی‌دست و پا افتاده‌ایم رنگ‌هم از سعی‌ما مشکل‌که آسان بشکند

4 بحر لبریز سرشک از پیچ‌وتاب موج ها ست آب‌می‌گردد در آن‌چشمی‌که مژگان بشکند

5 زبر چرخ آرامها یکسرکمینگاه رم است گرد ما آن به‌ که بیرون زین بیابان بشکند

6 ساغر قربانیان از گردش افتاده‌ست‌، کاش دور مژگانی خمار چشم حیران بشکند

7 وحشتی‌ دارم درین‌ گلشن‌ که چون اوراق‌ گل رنگ اگر درگردش‌آرم طرف دامان بشکند

8 یک تامل گر شود صرف خیال نیستی ای بسا گردن‌ که از بار گریبان بشکند

9 عجز بنیادی‌، بر اسباب تجمل ناز چند رنگ می‌باید کلاه ناتوانان بشکند

10 درگلستانی‌که نالد بیدل از شوق رخت آه بلبل خار در چشم بهاران بشکند