با قضا، چیره زبان نتوان بود از پروین قطعه‌ 175

1 حکایت کرد سرهنگی به کسری که دشمن را ز پشت قلعه راندیم

2 فراریهای چابک را گرفتیم گرفتاران مسکین را رهاندیم

1 گنجشک خرد گفت سحر با کبوتری کآخر تو هم برون کن ازین آشیان سری

2 آفاق روشن است، چه خسبی به تیرگی روزی بپر، ببین چمن و جوئی و جری

1 سود خود را چه شماری که زیانکاری ره نیکان چه سپاری که گرانباری

2 تو به خوابی، که چنین بیخبری از خود خفته را آگهی از خود نبود، آری