1 به ایرانیان روس بیداد کرد گمانش که ایران تهی شد ز مرد

2 چو بیشه تهی ماند از نره شیر شغالان در آیند در وی دلیر

3 تن خفته را مرده پنداشتند پدید آمد آن کارزو داشتند

4 که خسبیده در بستر و مست خواب تهی باشد از هوش و نیروی و تاب

5 شبیخون زند دزد مر خفته را کند سخره فرزانه آشفته را

6 تنی را که جنبش ندارد ز خویش نداند بد از خوب و اندک ز بیش

7 چه بر خاک باشد چه بر تخت عاج چه در گور خسبد چه اندر دواج