رفتن هوش از سرم تا ساربان از طغرل احراری غزل 70

1 رفتن هوش از سرم تا ساربان محمل است ناقه شوق مرا در خاک مجنون منزل است

2 آنقدر مستم که نشناسم جنون را از خرد نشئه جام شراب من ز انگور دل است

3 قطره خونی که از زخم دل من می‌چکد نیست خون او شبنمی از شرم تیغ قاتل است!

4 دارم از فکر بلند خویش مضمون بلند صد فلاطون از کشاد معنی‌ام پا در گل است!

5 شکر الله فارس میدان اشعارم کنون نکته سربسته من لایق هر محفل است

6 از رموز معنی من سرسری نتوان گذشت غیر مضمون از کلامم هرچه فهمی باطل است

7 بسته‌ام مضمون که از انصاف گوید مستمع این همه رمز آشنایی‌ها ز فکر طغرل است!