1 فتنه از چرخ و قیامت ز زمین برخیزد اگر آن چشم کمان کش به کمین برخیزد

2 ای بسا خانه! که بر اسب شود تنگ و سوار تا سواری چو تو از خانهٔ زین برخیزد

3 چشم و رخسار پریوش، که تو داری امروز روز فردا مگر از خلد برین برخیزد

4 باغبان قد ترا دید و همی گفت به خود: سرو دیگر چه نشانیم؟ گر این این برخیزد

5 بهر بوسیدن پای تو سر و روی مرا سر آن نیست که از روی زمین برخیزد

6 تخت ضحاک تو داری، که دو گیسوی دراز چون دو مارت ز یسار و ز یمین برخیزد

7 آنکه سرمست شبی پیش تو بتواند خفت نیست هشیار که تا روز پسین برخیزد

8 قد و بالای چنان راست مخالف ز چه شد؟ با دل من که چو گویم: بنشین برخیزد

9 ماه تا روی ترا دید و برو دل بنهاد بیم آنست که با مهر به کین برخیزد

10 در سر زلف تو هر چینی شهری هندوست که شنید این همه هندو؟ که ز چین برخیزد

11 اوحدی را به رخت دل نه شگفت ار برخاست که به روی تو عجب نیست که دین برخیزد