بی روی تو کارم همه با دیده از قدسی مشهدی غزل 146

1 بی روی تو کارم همه با دیده تر بود تا دامن خاک از مژه‌ام لخت جگر بود

2 در گلشن اندیشه به یاد رخ و زلفت هر سو که شدم سنبل و گل تا به کمر بود

3 نشکفت گلی از اثر نغمه بلبل این فیض نصیب نفس باد سحر بود

4 هر عیب که بود از نظر خلق نهفتم آن عیب که پوشیده نگردید هنر بود

5 هرگز ز بد خویش فراموش نکردم هرجا که شدم، آینه‌ام پیش نظر بود