بی روی توام ای مه نو خانه از خالد نقشبندی غزل 12

1 هزبر بیشه مردی سلیم بن محمود آنکه به نوک نیزه اش بس عقده واناشده، واشد

2 ز کینش رزمگه شد دشت چین از بس تن بی جان تو می گوئی ز جبهه ش قابض الارواح هویدا شد

1 از بس که ز صهبای هوس بیخود و مستم بیرون شده سر رشته ادراک ز دستم

2 در معرکه نفس بسی پای فشردم بفریفت مرا عاقبت و داد شکستم

1 امروز که منزلم نصیبین گردید از داغ غمت دلم نصیبین گردید

2 دوری ز سر کوی تو از من دور است اما چه توان کرد نصیبب این گردد