1 در دو عالم کار ما داریم کز غم فارغیم الصبوح ای دل که از کار دو عالم فارغیم

2 کم زدیم و عالم خاکی به خاکی باختیم و آن دگر عالم گرو دادیم و از کم فارغیم

3 عقل اگر در کشت‌زار خاک آدم ده کیاست ما چنان کز عقل بیزاریم از آدم فارغیم

4 خاک عشق از خون عقلی به که غم‌بار آورد ما که ترک عقل گفتیم از همه غم فارغیم

5 عشق داریم از جهان گر جان مباشد گو مباش چون سلیمان حاضر است تخت و خاتم فارغیم

6 همدم ما گر به بوی جرعه مستی شد تمام ما به دریا نیم مستیم و ز همدم فارغیم

7 محرم از بهر نهان کاران به کار آید حریف ما که می پیدا خوریم از کار محرم فارغیم

8 این لب خاکین ما را در سفالی باده ده جام جم بر سنگ زن کز جام و از جم فارغیم

9 چرخ و اختر چیست طاق آرایشی و طارمی است ما خراب دوستیم از طاق و طارم فارغیم

10 تن سپر کردیم پیش تیر باران جفا هرچه زخم آید ببوسیم و ز مرهم فارغیم

11 گر شما دین و دلی دارید و از ما فارغید ما نه دین داریم و نه دل وز شما هم فارغیم

12 چند دام از زهد سازی و دم از طاعت زنی ما هم از دام تو دوریم و هم از دم فارغیم

13 لاف آزادی زنی با ما مزن باری که ما از امید جنت و بیم جهنم فارغیم

14 چند یاد از کعبه و زمزم کنی خاقانیا باده ده کز کعبه آزاد و ز زمزم فارغیم