درین تفکرم ای جان که گر فراق از سیف فرغانی غزل 144

1 درین تفکرم ای جان که گر فراق افتد مرا وصال تو دیگر کی اتفاق افتد

2 همین بس است زهجران دوست عاشق را که قدر وصل بداند چودر فراق افتد

3 بدرد هجر شدم مبتلا ازآن هردم صدای ناله من اندرین رواق افتد

4 مرا زتلخی آن وارهان وآنگه زهر بدست خویش بمن ده که بر مذاق افتد

5 زهجرت ای بت خورشید رو من آن ماهم که ازخسوف برسته است ودر محاق افتد

6 زفرقت گل روی تو بنده دور ازتو چو بلبلیست که از جفت خویش طاق افتد

7 گر اجتماع دگر باره دیر دست دهد میان روح وبدن زود افتراق افتد

8 باشک شسته شود نامه گر درو سخنم بذکر آرزو و شرح اشتیاق افتد

9 زجورها که تو با بنده کرده ای در روم عجب مدار گر آوازه در عراق افتد

10 بود که بوی وی آرد بسیف فرغانی نسیم باد بهاری گر اتفاق افتد