درین چمن چو گلی نشنود فغان مرا از کلیم غزل 3

1 درین چمن چو گلی نشنود فغان مرا کجاست برق که بردارد آشیان مرا

2 حدیث زلف تو از دل بلب چو می آید بسان خامه سیه می کند زبان مرا

3 زبسکه مانده ز پروازم اندرین گلشن ز نقش پا نشناسند آشیان مرا

4 بزندگی ننشستی بپهلویم هرگز مگر خدنگ تو بنوازد استخوان مرا

5 چو شمع در ره باد صبا سبکروحم نسیم وصل تواند ربود جان مرا

6 ندیده کوچه زخمی که دل برون نرود چو بر دلم گذر افتاده دلستان مرا

7 چو نخل شعله بباغ جهان بیک حالم نه کس بهار مرا دید نه خوان مرا

8 زبسکه نقش سیه چردگان بدل جا کرد بتن سیاه چو رگ ساخت استخوان مرا

9 کلیم وام کن از خامه هم،زبانی چند که یک زبان نکند شرح داستان مرا