1 درین محنت سرا آن به که عاقل خانه کم گیرد و گر خواهد که گیرد خانه در کوی عدم گیرد

2 نمی ارزد بغم سلطانی عالم خوش آن رندی که یاد از حشمت جمشید نآرد جام جم گیرد

3 ملک را آسمان پروانه شمع بلا خواند مرا هرگه که آه آتشین بر سر علم گیرد

4 به تنگم از وجود خویشتن در گرد لب خطر مده رخصت که بر من پیش ازین راه عدم گیرد

5 مزن ای بی وفا سنگ ستم بر سر مرا چندان که دیواری برآید گرد من راه ستم گیرد

6 کشم بر پرده های چشم تر نقش دهانش را که گیرد نقش خاتم خوبتر کاغذ چو نم گیرد

7 فضولی را مگر سر رشته دولت بدست آید که یابد کام دل و آن گیسوان خم بخم گیرد