در این نیکو بنای از واعظ قزوینی دیوان اشعار 7

1 در این نیکو بنای دلگشا، از لطف حق هرگز مبادا خاطرت از روزگار اندوهگین یارب

2 بدینسان کز زمین برخاست این دلکش بنا، دایم در او تخم امید از خاک بر خیزد چنین یارب

3 در او جمعیت دلها، شود جاروب گرد غم در او پیوسته با عیش و طرب باشی قرین یارب

4 گره از ابرو گشاید گرچه چون ناخن خم طاقش ترا از غم گره هرگز نیفتد بر جبین یارب

5 پی تاریخ آن برداشتم دست دعا، گفتم: «مبارک باد این زیبا بنای دلنشین یارب »!