1 در این عهد از وفا بوئی نمانده است به عالم آشنارویی نمانده است

2 جهان دست جفا بگشاد آوخ وفا را زور بازویی نمانده است

3 چه آتش سوخت بستان وفا را که از خشک و ترش بویی نمانده است

4 فلک جائی به موی آویخت جانم کز آنجا تا اجل مویی نمانده است

5 به که نالم که اندر نسل آدم بدیدم آدمی خویی نمانده است

6 نظر بردار خاقانی ز دونان جگر میخور که دلجویی نمانده است