در عالم حسن بر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 320

1 از تتق کبریا صورت لطف خدا بسته نقابی ز نور روی نموده به ما

2 دُرهٔ بیضا بود صورت روحانیش شاه معانی جهان هر دو جهانش گدا

1 نقد گنج کنت کنزا را طلب گوهر دُر یتیم از ما طلب

2 عاشقانه خم می را نوش کن جرعه ای بود بیا دریا طلب

1 عمر بی عشق می گذاری هیچ حاصل از عمر خود چه داری هیچ

2 ماسِوی الله طلب کنی شب و روز به عدم می روی چه آری هیچ