بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر از وحشی بافقی غزل 17

1 بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا گر می‌کشی بکش به گناه دگر مرا

2 پیشت به قدر غیر مرا اعتبار نیست بی اعتبار کرده فلک این‌قَدَر مرا

3 شوقم چنان فزود که هرگه نهان شوی باید دوید بر سر صد رهگذر مرا

4 برگردنم ز تیغ تو صد بار منت است زیرا که وارهاند ز صد دردسر مرا

5 وحشی صفت ز عیب کسان دیده بسته‌ام ای عیبجو برو که بس است این هنر مرا