به راه فقر مرا این و آن نمی‌باید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 به راه فقر مرا این و آن نمی‌باید چو راه امن بود کاروان نمی‌باید
2 کمال کسب کن اما هنر فروش مباش دکان خوشست کسی در دکان نمی‌باید
3 به روزگار قناعت به هیچ نتوان کرد مگر برای هما استخوان نمی‌باید
4 به راه فقر بلایی چو جمع سامان نیست اگر به نام رسیدی نشان نمی‌باید
5 مرا که روزه محرومیم همه سال است به روز عید دل شادمان نمی‌باید
6 سخن که مبتذل افتاد آسمانی نیست چو شمع حرف کسی بر زبان نمی‌باید
7 کبوتران معانی به برج خویش آیند برای دزد سخن پاسبان نمی‌باید
8 کلیم طایر همت گر آشیان طلبد جز آستانه شاه‌جهان نمی‌باید
ادامه توضیحات شاعر