در راه نیاز فرد باید بودن از مولانا رباعی 1466

1 چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی منم و خیال یاری غم و نوحه و فغانی

2 چو وضو ز اشک سازم بود آتشین نمازم در مسجدم بسوزد چو بدو رسد اذانی

1 ای جان گذرکرده از این گنبد ناری در سلطنت فقر و فنا کار تو داری

2 ای رخت کشیده به نهان خانه بینش وی کشته وجود همه و خویش به زاری

1 با هستی و نیستیم بیگانگی است وز هر دو بریدیم نه مردانگی است

2 گر من ز عجایبی که در دل دارم دیوانه نمی‌شوم ز دیوانگی است

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم