1 رفت دلم همچو گوی، در خم چوگان دوست وه که ز من برگرفت، رفت به قربان دوست

2 نی متصوّر مراست خوبتر از صورتش ماه برآرد اگر سر ز گریبان دوست

1 ره دل را بتا، زان شوخ چشم مست رهزن زن به عیاری زلفت، خویش را غافل به مخزن زن

2 نقاب پرنیان را برفکن از چهر آذرگون شرر از چشمهٔ خورشیدوش، بر مرد و بر زن زن

1 به گوشم مژده‌ای آمد که امشب یار می‌آید به بالین سرم آن سرو خوشرفتار می‌آید

2 کبوتر وار، دل پر می‌زند در مجمر حسنش چنان تسکین دلم کان آتشین رخسار می‌آید