در غیب هست از جلال الدین محمد مولوی غزل 2949

1 در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی یک هست نیست رنگی کز او است هر وجودی

2 هستی ز غیب رسته بر غیب پرده بسته و آن غیب همچو آتش در پرده‌های دودی

3 دود ار چه زاد ز آتش هم دود شد حجابش بگذر ز دود هستی کز دود نیست سودی

4 از دود گر گذشتی جان عین نور گشتی جان شمع و تن چو طشتی جان آب و تن چو رودی

5 گر گرد پست شستی قرص فلک شکستی در نیست برشکستی بر هست‌ها فزودی

6 بشکستی از نری او سد سکندری او ز افرشته و پری او روبندها گشودی

7 ملکش شدی مهیا از عرش تا ثریا از زیر هفت دریا در بقا ربودی

8 رفتی لطیف و خرم زان سو ز خشک و از نم در عشق گشته محرم با شاهدی به سودی

9 تبریز شمس دینی گر داردش امینی با دیده یقینی در غیب وانمودی