تو سروی ، بر نشاید چیدن از تو
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تو سروی ، بر نشاید چیدن از تو تو ماهی، مهر نتوان دیدن از تو
2 من آشفته دل را تا کی آخر میان خاک و خون غلتیدن از تو؟
3 به گردان رخصت خونم به عالم که رخصت نیست برگردیدن از تو
4 گرم صد آستین بر رخ فشانی نخواهم دامن اندر چیدن از تو
5 ترا چون هیچ ترسی از خدا نیست همی باید مرا ترسیدن از تو
6 گناهم نیست اندر عشق و گر هست گناه از بنده و بخشیدن از تو
7 اگر صد رنج باشد اوحدی را شفا یابد به یک پرسیدن از تو