1 سرکرد وصف خوبی رویت، زبان ما بگرفت خوبی تو، سخن از دهان ما

2 گر پادشاهی همه عالم بما دهند غیر از غم تو هیچ نباشد از آن ما

1 گشته از سوز شرر زان سینه گلخن سنگ را کاتش افگنده است در دل، ناله من سنگ را

2 میکند سامان اسباب جنونم نوبهار بهر طفلان سیل می آرد بدامن سنگ را

1 بربند میان، وقت کنارت ز میان‌هاست زان لعل بها یافت، که در مخزن کان‌هاست

2 عزلت نه همین روی نهفتن ز جهانست خوش گوشه‌نشینی که نه حرفش به میان‌هاست