در ره عشق اگر پیرو دردی از قصاب کاشانی غزل 312

1 در ره عشق اگر پیرو دردی مردی طالب خون دل و چهره زردی مردی

2 یاد گیر از کره باد جهان پیمایی در پریشانی اگر بادیه گردی مردی

3 چون کشیده‌ست صف لشکر غم چار طرف تو اگر در صف این معرکه فردی مردی

4 کعبتین و دوشش اندر کف نامردان است چون تو بی نقش در این تخته نردی مردی

5 کف بی‌مغز سراپرده به ساحل زد و رفت تو چو سیلاب اگر بحر نوردی مردی

6 خاکساری دهدت جای به چشم مردم تو در این راه زمین گیر چو گردی مردی

7 سخن این است که گر در ره جانان قصاب ترک سر گفتی و انکار نکردی مردی