در رهی میرفت از عطار نیشابوری الهی نامه 3144

1 هر شور وشری که در جهان است زان غمزهٔ مست دلستان است

2 گفتم لب اوست جان، خرد گفت جان چیست مگو چه جای جان است

1 در عشق قرار بی‌قراری است بدنامی عشق نام‌داری است

2 چون نیست شمار عشق پیدا مشمر که شمار بی‌شماری است

1 در عشق تو عقل سرنگون گشت جان نیز خلاصهٔ جنون گشت

2 خود حال دلم چگونه گویم کان کار به جان رسیده چون گشت

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند