1 به نام خداوند جان و خرد کز این برتر اندیشه بر نگذرد

2 خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای

3 خداوند کیوان و گَردان سپهر فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر

4 ز نام و نشان و گمان برتر است نگارندهٔ بر شده پیکر است

5 به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را

6 نیابد بدو نیز اندیشه راه که او برتر از نام و از جایگاه

7 سخن هر چه زین گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد

8 خرد گر سخن برگزیند همی همان را گزیند، که بیند همی

9 ستودن نداند کس، او را چو هست میان بندگی را ببایدت بست

10 خرد را و جان را همی سنجد اوی در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی

11 بدین آلت رای و جان و زبان ستود آفریننده را کی توان

12 به هستیش باید که خستو شوی ز گفتار بی‌کار یک‌سو شوی

13 پرستنده باشی و جوینده راه به ژرفی به فرمانش کردن نگاه

14 توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود

15 از این پرده برتر سخن‌گاه نیست ز هستی مر اندیشه را راه نیست