صبح شد خیز که روداد اثر بنمایم از غالب دهلوی غزل 265

1 صبح شد خیز که روداد اثر بنمایم چهره آغشته به خوناب جگر بنمایم

2 پنبه یکسو نهم از داغ که رخشد چون روز آخری نیست شبم را که سحر بنمایم

3 خویشتن را دگر از گریه نگهداشت به زور جگر خسته خود آن به که دگر بنمایم

4 حد من نیست که بنمایمش آری از دور با من آ تا سر آن راهگذار بنمایم

5 می کند ناز گمان کرده که خط دیر دمد خیز تا شعبده جذب نظر بنمایم

6 آتش افروخته و خلق به حیرت نگران رخصتی ده که به هنگامه هنر بنمایم

7 چون به محشر اثر سجده ز سیما جویند داغ سودای تو ناچار ز سر بنمایم

8 دلربایانه به زندان همه روزم گذرد بس که خود را به تو از روزن در بنمایم

9 بر رقم سنج یسار تو زنم بانگ به حشر کش رضانامه خونهای هدر بنمایم

10 غالب این لعب به گل مهره رضاجویی تست تو خریدار گهر باش گهر بنمایم