صبحدمی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 890

1 صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید نیم شبی ناگهان صبح قیامت دمید

2 واسطه‌ها را برید دید به خود خویش را آنچ زبانی نگفت بی‌سر و گوشی شنید

3 پوست بدرد ز ذوق عشق چو پیدا شود لیک کجا ذوق آن کو کندت ناپدید

4 فقر ببرده سبق رفته طبق بر طبق باز کند قفل را فقر مبارک کلید

5 کشته شهوت پلید کشته عقلست پاک فقر زده خیمه‌ای زان سوی پاک و پلید

6 جمله دل عاشقان حلقه زده گرد فقر فقر چو شیخ الشیوخ جمله دل‌ها مرید

7 چونک به تبریز چشم شمس حقم را بدید گفت حقش پر شدی گفت که هل من مزید