1 در حرم بادی مگر میجسته بود شیخ نصرآباد خوش بنشسته بود

2 جملهٔ استار کعبه در هوا خوش همی جنبید از باد صبا

3 شیخ را خوش آمد آن از جای جست درگرفت آن دامن پرده بدست

4 گفت ای رعنا عروس سر فراز در میان مکه بنشسته بناز

5 جلوه داده چون عروسی خویش را کرده بیجان عالمی درویش را

6 صد جهان مردم چو حیرانی ز تو گشته هر زیر مغیلانی ز تو

7 عاشقی را هر نفس بندی کنی کشته چندین جلوه تا چندی کنی

8 این تفاخر وین تکبر تا بکی ای میان تو تهی پر تا بکی

9 گر ترا یکبار بیتی گفت یار گفت یا عبدی مرا هفتاد بار

10 هرکه در سر محبت بنده شد تا ابد هم محرم و هم زنده شد

11 سر او برتافت از پیشان کار دوستانرادر ربود از نور و نار

12 تا ز دوزخ فرد و آزاد آمدند بی بهشت عدن دلشاد آمدند